Fundusz wypracował w lipcu wynik na poziomie +1,29% wobec benchmarku na poziomie +3,71%. Fundusz na koniec miesiąca miał alokację na poziomie zbliżonym do 100%.

Głównym dyrygentem takiego tempa wyścigu był rozpoczynający w połowie miesiąca sezon wyników spółek za Q2. Do końca lipca zdążyło zaraportować już ponad 51% spółek wchodzących w skład indeksu S&P 500 z czego 80% pobiła oczekiwania analityków na poziomie zaraportowanych zysków, natomiast 64% wyników była lepsza od prognoz jeśli chodzi o przychody.

W ujęciu nominalnym zysk EPS spadł w Q2 o 7,3% co póki co jest najgorszym wynikiem od Q2 2020 kiedy to EPS spadł o ponad 30%, pamiętając oczywiście że wówczas ogromny wpływ na tak duży spadek miała pandemia oraz światowy lockdown. Przychody firm zaliczyły zerową dynamikę w ujęciu rocznym. Zarówno na poziomie zysków jak i przychodów statystyki wykazały interesującą relatywną słabość spółek u których dominuje biznes globalny na tle tych, które działają głownie na terenie USA. Różnica była duża, bo firmy o profilu globalnym jako całą grupa obniżyły zyski o -21% r/r oraz -5,8% jeśli chodzi o przychody. Spółki „lokalne” zaraportowały zaś dodatnie dynamiki zysków o +0,5% oraz +2,2% przychodów. Natomiast całość winy za tak duży rozjazd pomiędzy obiema grupami odpowiadają zaledwie 4 spółki: Chevron, Exxon, Moderna i Pfizer. Wyłączając je ze statystyk cały dotychczasowy sezon wyników pokazałby płaskie dynamiki w ujęciu rocznym.

Mocne wyniki zaraportowały w lipcu spółki z sektora bankowego w efekcie czego indeks branżowy w wzrósł na przestrzeni miesiąc o ponad 10%. Bardzo dobry miesiąc zaliczyła nieoczekiwania ropa naftowa, która zwyżkowała o ponad 15% w lipcu. Beneficjentem tego były spółki Energy, których benchmark sektorowy wzrósł o ponad 7%.

Fundusz był niedoważony w sektor finansowy oraz Energy stąd jego wynik w lipcu był niższy od benchmarku.